Hypnose bij slapen

marit • 10 oktober 2025

De poppetjes op de wolk

Soms is er maar één nachtmerrie nodig om het slapen ineens spannend te maken.
Zo gebeurde het bij mijn zoontje. Na een enge droom wilde hij niet meer in zijn eigen bed slapen. De nacht ervoor was hij midden in de nacht wakker geworden, huilend. Volgens hem zaten er “poppetjes onder het bed”.

Die avond was het mijn man die hem in bed legde, maar wat hij ook probeerde, hij bleef bang. Na een half uur wisselden mijn man en ik van plek.
Ik ging naast hem zitten en liet hem eerst rustig vertellen wat er aan de hand was. Wat maakte hem zo bang? Alleen al het mogen uitspreken luchtte zichtbaar op.

Daarna vroeg ik hem om te denken aan iets leuks van die dag. Dat was niet moeilijk. We waren die dag naar de Efteling geweest. “Mam, de elfjes in de Droomvlucht,” zei hij dromerig. Perfect.

Toen hij dat beeld goed voor zich zag, hielp ik hem stap voor stap ontspannen. Van zijn tenen tot zijn voorhoofd. Elk stukje van zijn lichaam mocht zwaar worden. Ik zag zijn ademhaling rustiger worden, zijn schouders zakten, en de spanning in zijn nekje verdween.

Toen hij helemaal ontspannen was, stelde ik hem voor om in gedachten de poppetjes op een wolk te zetten en ze uit te zwaaien.
Hij deed het glimlachend. Daarna vroeg ik hem om nog een paar keer diep in en uit te ademen. “En elke keer dat je bang bent,” zei ik zacht, “kun je de poppetjes op een wolk zetten en uitzwaaien en voel je je ontspannen.”

Die nacht sliep hij heerlijk. En de volgende avond?
Toen mocht ik hem weer “in slaap brengen”.

Het mooiste vind ik dat die poppetjes inmiddels een symbool zijn geworden. Ze staan voor zijn angst. En elke keer dat hij dat gevoel herkent, weet hij precies wat hij kan doen: de poppetjes op een wolk zetten en ze uitzwaaien.


door marit 31 oktober 2025
Soms zit het leven vol onverwachte wendingen. Hoe je ermee omgaat, bepaalt hoeveel rust je kunt vinden en dat begint met herkaderen. ’s Ochtends, nog met een slaperige blik, zegt mijn zoontje: “Mama, ik voel me niet zo lekker. Ik denk dat ik moet overgeven.” Er gebeurt niets, en na een tijdje lijkt het mee te vallen. Ik schat in dat het wel goed komt. Het is tenslotte mijn vrije dag . Zo een dag waarop je eindelijk “alles even bijwerkt”. Het huishouden, een koffiedate met een vriendin, cadeautjes regelen, nog wat kleine dingen buitenshuis. Een volle lijst, maar overzichtelijk. Ik had het helemaal uitgedacht: één ochtend, en hop alles afgevinkt. Vastberaden breng ik mijn zoon naar school. Hij stapt vrolijk de klas in. Opgelucht adem ik uit. Goed ingeschat, denk ik tevreden. Voor de zekerheid licht ik de juf nog even in. Eenmaal thuis: huishoudelijke klusjes CHECK. En dan eindelijk: tijd voor koffie met mijn vriendin. Zitten en kletsen precies wat ik nodig had. Totdat mijn telefoon gaat. De juf. “Hij voelt zich toch niet lekker. Hij is een beetje warm. Kun je hem ophalen?” Shit. Daar gaat mijn planning. Onderweg voel ik onrust. Dat stemmetje in mijn hoofd dat zegt: “Je had vandaag zó veel willen doen…” De to-dolijst tikt verder, alsof het me verwijt maakt. Op dat moment gebruik ik een NLP-techniek: herkaderen. Ik stel mezelf de vraag: “Wat als dit juist een kans is om écht bij hem te zijn, in plaats van te haasten?” Plotseling verschuift mijn perspectief. Het cadeautje, het huishouden, de andere afspraken Het is niet langer urgent. Langzaam zakt de druk. Ik besef dat mijn prioriteit nu bij mijn zoon ligt. Hij heeft mij nodig. Niet half, maar helemaal. Die middag neem ik bewust een stap terug. Geen schuldgevoel, geen haast. Gewoon rust. Tijdens dit moment gebruik ik een andere NLP-techniek: ankeren. Ik verbind het gevoel van rust en aanwezigheid met het beeld van mijn zoon naast me, zodat ik dit gevoel ook in andere stressvolle momenten kan oproepen. Terwijl ik naast hem zit, voel ik hoe belangrijk het is om je perceptie bewust te sturen. Door te herkaderen veranderde niet de situatie, maar wel mijn ervaring ervan. Want soms verandert er niets aan de omstandigheden zelf, alleen de manier waarop je ernaar kijkt. En dat maakt álles lichter.
door marit 12 oktober 2025
Feiten en fabels over hypnose
Bowling balls in a rack, on a wooden lane, in a bowling alley, awaiting use.
door marit 29 september 2025
Beperkende overtuigingen en doelen aanpassen
door marit 29 september 2025
Mijn persoonlijke reis met NLP en de neurologische niveaus – van een sluimerende wens naar het openen van mijn eigen praktijk om mensen te helpen.